Spływy kajakowe są doskonałą okazją, by sprawdzić samego siebie, swoją kondycję fizyczną, nacieszyć się widokami natury oraz pobyć z rodziną lub przyjaciółmi.

W pierwszy weekend września organizowany jest spływ inny niż wszystkie – nocny spływ Brdą. To nie tylko pływanie kajakiem po rzece, lecz ważny czas dla niektórych jego uczestników. Ideą tego wydarzenia było uczczenie pamięci najlepszego Przyjaciela pana Grzegorza Rajewskiego, pomysłodawcę i organizatora spływu. 13 lat temu jego przyjaciel,  śp. Stefan Karaś, zapalony kajakarz, komandor Międzynarodowego Spływu Kajakowego na Brdzie, organizator zimowych spływów na Brdzie, usłyszał straszną diagnozę: rak mózgu. Gdy według lekarzy zostało mu 3 miesiące życia, pan Grzegorz postanowił umożliwić mu pożegnanie z tym, co było jego życiową pasją: kajakami i wodą. Odwiedzili wszystkie biwaki, ciekawe miejsca na szlaku Brdy od źródeł do ujścia, tak miłe wszystkim kajakarzom,
a szczególnie śp. Stefanowi Karasiowi…
Pierwszym symbolem okazania szacunku i pamięci po śmierci Przyjaciela i innych kajakarzy, którzy przeszli na drugą stronę rzeki, było przetransportowanie sporej wielkości głazu z rzeki Kamionki do Stanicy PTTK Gostycyn Nogawica. Na nim zawisły tabliczki  w kształcie kajaków
z nazwiskami kajakarzy, którzy kochali nie tylko kajaki, ale również Brdę: m. in. Jan Paweł II, Maria Okołów-Podhorska…

Wyprawa szlakiem Brdy zaowocowała pomysłem zorganizowania nocnego spływu.  Pierwszy był bardzo kameralny: przyjaciele, rodzina, razem 15 osób. Z roku na rok wieść pocztą pantoflową o tak niezwykłym wydarzeniu zataczała coraz szersze kręgi i w tym roku płynęło aż 117 uczestników: grupa znajomych, znajomi znajomych. Bez reklam, bez ogłoszeń, bez dotacji unijnych i rządowych.

Trasa pierwszego dnia obejmuje odcinek od Płaskosza do Piły Młyn. Tam od 2 lat kajakarze, korzystając z uprzejmości właściciela Ośrodka Wypoczynkowego Piła Młyn, mają zapewniony nocleg. O 20:00 rozpoczyna się najbardziej niesamowita część – sześciokilometrowy odcinek, gdzie podziwiając zachód słońca, obserwując końcówkę dnia i początek nocy, każdy
z płynących nie tylko oddaje hołd zmarłym kajakarzom, ale ma okazję zatrzymać się na chwilę, podumać o swoim życiu i o najbliższych, którzy odeszli…
„Spieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
I ci co nie odchodzą nie zawsze powrócą
I nigdy nie wiadomo mówiąc o miłości
Czy pierwsza jest ostatnią
Czy ostatnia pierwszą.”
Jan Twardowski

Galeria zdjęć ze spływu: